I am N. Devi, living at Kalamnagar, Tirunelveli district. I live with my parents and have two sisters and a brother. Who am I? I am told that I belonged to a nomadic criminal tribe. Is there something wrong with my birth? This label on me and my community did not allow many of us to pursue education. To earn our living, my parents go around different places collecting plastic bottles and sell them in the market. When the collection in one area is over, we move to another area. We wander, not because we want to, but because we are helpless.

The government does not recognise our existence. We are denied caste certificates, ID cards, such as a ration card, Aadhaar, and a birth certificate. Without these, no school is ready to enroll us. It is a known fact that our entire community is living like this. We are called ‘Kal Oddars’. No government officials take note of our vulnerabilities. On the other hand, whenever there is a theft in some areas, the police look for our community members and arrest the men, sometimes without any tinge of evidence and imprison us with fabricated cases. So, education is a distant dream for us, especially for girls. Even if we want, we cannot pursue due to poverty, lack of certificates, harassment by police and due to our nomadic way of life to earn our livelihood.

However, I joined the evening study centre run by IDEAS in 2021. I was feeling that I must continue to study, despite all odds. I slowly started convincing my parents. In 2024 and 2025, I participated in the Summer Educational Camps organised by IDEAS. Living in that ambience for a few days and listening to various resource persons was a joyful moment. It strengthened my resolve to study. But I had no proper documents to produce. Taking note of my interest, some good-hearted people guided me.

Now I am doing an undergraduate degree in Nutrition at Satyabhama University, Chennai. Thanks to all those who guided me and accompanied me to get basic certificates and motivated me to join college studies. This is unimaginable for a girl from a Kal Oddar community. I hope those who read my story will be motivated to study.

– G. Priya, Trainer

நான் என். தேவி, திருநெல்வேலி மாவட்டம், கலாம்நகரில் வசிக்கிறேன்.  நான் எனது பெற்றோர், இரண்டு சகோதரிகள் மற்றும் ஒரு சகோதரருடன் வாழ்ந்து வருகிறேன். நான் யார் என்றால் நாடோடி குற்றப்பரம்பரை பழங்குடியினத்தைச் சேர்ந்தவள். என் பிறப்பில் ஏதாவது தவறு இருக்கிறதா? என் மீதும் என் சமூகத்தின் மீதும் உள்ள இந்த முத்திரை, எங்களில் பலரை கல்வி கற்க அனுமதிக்கவில்லை. எண்களின் வாழ்வாதாரத்திற்காக என் பெற்றோர் வெவ்வேறு இடங்களுக்குச் சென்று பிளாஸ்டிக் பாட்டில்களை சேகரித்து சந்தையில் விற்கிறார்கள். ஒரு பகுதியில் சேகரிப்பு முடிந்ததும், நாங்கள் வேறு பகுதிக்குச் செல்கிறோம். நாங்கள் விரும்புவதால் அல்ல, மாறாக உதவியற்றவர்களாக இருப்பதால் அலைகிறோம்.

அரசாங்கம் எங்கள் இருப்பை அங்கீகரிக்கவில்லை. எங்களுக்கு சாதிச் சான்றிதழ்கள், ரேஷன் கார்டு, ஆதார் மற்றும் பிறப்புச் சான்றிதழ் போன்ற அடையாள அட்டைகள் மறுக்கப்படுகின்றன. இவை இல்லாமல், எந்தப் பள்ளியும் எங்களைச் சேர்க்கத் தயாராக இல்லை. எங்கள் முழு சமூகமும் இப்படித்தான் வாழ்கிறது என்பது அனைவரும் அறிந்த உண்மை. நாங்கள் ‘கல் ஓட்டர்கள் என்று அழைக்கப்படுகிறோம். எந்த அரசு அதிகாரிகளும் எங்கள் பாதிப்புகளைக் கவனிப்பதில்லை. மறுபுறம், சில பகுதிகளில் திருட்டு நடக்கும் போதெல்லாம், காவல்துறையினர் எங்கள் சமூக மக்களை தேடி, ஆண்களைக் கைது செய்கிறார்கள், சில சமயங்களில் எந்த ஆதாரமும் இல்லாமல், ஜோடிக்கப்பட்ட வழக்குகளில் எங்களை சிறையில் அடைக்கிறார்கள். எனவே, கல்வி எங்களுக்கு, குறிப்பாக பெண்களுக்கு ஒரு தொலைதூரக் கனவாகவே உள்ளது. நாங்கள் விரும்பினாலும், வறுமை, சான்றிதழ்கள் இல்லாமை, காவல்துறையினரின் துன்புறுத்தல் மற்றும் எங்கள் நாடோடி வாழ்க்கை முறை காரணமாக எங்கள் வாழ்வாதாரத்தை சம்பாதிக்க எங்களால் கல்வியை தொடர முடியவில்லை.

இருப்பினும், 2021 இல் ஐடியாஸ் நடத்தும் மாலை நேரப் படிப்பு மையத்தில் சேர்ந்தேன். எல்லா சிரமங்களையும் மீறி நான் தொடர்ந்து படிக்க வேண்டும் என்று உணர்ந்தேன். மெதுவாக என் பெற்றோரை சமாதானப்படுத்தத் தொடங்கினேன். 2024 மற்றும் 2025 இல், ஐடியாஸ் ஏற்பாடு செய்த கோடைக்கால கல்வி முகாம்களில் பங்கேற்றேன். அந்தச் சூழலில் சில நாட்கள் வாழ்ந்து பல்வேறு நபர்களின் கருத்துகளை கேட்டது ஒரு மகிழ்ச்சியான தருணம். படிக்க வேண்டும் என்ற எனது உறுதியை அது வலுப்படுத்தியது. ஆனால் என்னிடம் சரியான ஆவணங்கள் எதுவும் இல்லை. எனது ஆர்வத்தைக் கருத்தில் கொண்டு, சில நல்ல உள்ளம் கொண்டவர்கள் என்னை வழிநடத்தினர்.

இப்போது நான் சென்னை சத்யபாமா பல்கலைக்கழகத்தில் ஊட்டச்சத்து துறையில் இளங்கலைப் பட்டம் பெறுகிறேன். அடிப்படை சான்றிதழ்களைப் பெற எனக்கு வழிகாட்டியவர்களுக்கும்  கல்லூரிப் படிப்பில் சேர என்னை ஊக்கப்படுத்திய அனைவருக்கும் நன்றி. கல் ஒட்டர் சமூகத்தைச் சேர்ந்த ஒரு பெண்ணுக்கு இது நினைத்துப் பார்க்க முடியாதது. எனது கதையைப் படிப்பவர்கள் படிக்கத் தூண்டப்படுவார்கள் என்று நம்புகிறேன்.

க. பிரியா, பயிற்சியாளர்